Aula Leopoldyńska, największa i najbardziej reprezentacyjna część głównego gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego, to cenny i unikatowy zabytek świecki późnego baroku. Wzniesiona w latach 1728-1732 wraz z całym kompleksem budynków uniwersyteckich, otrzymała swoją nazwę na cześć cesarza Leopolda I, fundatora Uniwersytetu w roku 1702. Aulę projektował Christophorus Tausch, uczeń Andrei Pozza, znanego włoskiego architekta, malarza i filozofa. Pokryta została freskami przez Johanna Christopha Handkego z Ołomuńca. Twórcą rzeźb figuralnych był Franz Joseph Mangoldt, znany artysta wrocławski rodem z Moraw, a ornamenty sztukatorskie i marmoryzację wykonał włoski mistrz Ignazio Provisore. Wymienieni twórcy doskonale zrealizowali artystyczną wizję Andrei Pozza: rzeźba, architektura i malarstwo tworzą jedną organiczną całość. Trójdzielność kompozycji wnętrza Auli powstała przez wydzielenie podium, audytorium i wspartej na filarach empory muzycznej.
Szczególna rola przypadła malarstwu iluzjonistycznemu. Nad podium widzimy akt oddania Uniwersytetu w opiekę Matce Boskiej, nad audytorium przedstawiono apoteozę Mądrości Boskiej, a nad emporą muzyczną – apoteozę Mądrości Ziemskiej, ucieleśnianej przez tronującą Silesię. Podium jest oddzielone od audytorium i otoczone kolumnami przyściennymi. Tylna jego ściana imituje łuk triumfalny, zawierający apoteozę cesarza Leopolda I. Pośrodku, nad podium, unosi się postać cesarza siedzącego na tronie, w zbroi i z atrybutami władzy. Przy ścianach bocznych ustawiono posągi cesarskich synów – Józefa I (po stronie południowej) i Karola VI (po stronie północnej). Przed nimi, na skraju podium, znajdują się dwie loże: rektorska i kanclerska. Nad ich zapleckami widnieją symbole boskiej Opatrzności i świeckiej Władzy. Ponad lożą kanclerską ukazane jest putto trzymające uniwersyteckie berło i miecz, ponad lożą rektorską – toga rektorska, biret i wieniec laurowy.
Pośrodku balustrady empory muzycznej ustawiono popiersie hrabiego Johanna Antona von Schaffgotscha, ówczesnego starosty generalnego Śląska i prezydenta Urzędu Zwierzchniego, który opiekował się budową Uniwersytetu. Na ścianach pomiędzy wnękami okiennymi, ponad zapleckami lóż profesorskich, znajduje się galeria owalnych portretów olejnych władców i dostojników, którzy przyczynili się do powstania i rozwoju Uniwersytetu. Portrety te oprawiono we wspaniałe ramy. Na ościeżach okien umieszczone zostały owalne medaliony z popiersiami wybitnych uczonych, pisarzy i poetów, utrzymane w jednej tonacji barwnej.
Wnętrze Auli odczuwa się jako niepodzielną całość, zachowującą idealną równowagę form architektonicznych, rzeźby i malarstwa. Ciepły koloryt fresków znakomicie harmonizuje z marmoryzowanymi w różnych odcieniach brązu elementami architektury, białymi rzeźbami i złoconą ornamentyką. Nastrój powagi i wzniosłości, którym promieniuje Aula, pozbawiony jest całkowicie chłodu i oficjalności. Oryginalne barokowe wyposażenie stanowi doskonałe dopełnienie wnętrza. Pośrodku podium znajdują się dwa rzędy stall, ozdobionych orłami i girlandami. Przed stallami umieszczono katedrę, a wspomniane już loże profesorskie znajdują się po obu stronach sali. Ławy audytorium stoją niżej, tworząc dwa rzędy z przejściem pośrodku. We wnętrzu, nasyconym tak wielką rozmaitością form i treści, zatraca się po części poczucie rzeczywistości. Widz wchłania otaczające go piękno, mając poczucie swojego istnienia jako autonomicznej jednostki, a zarazem cząstki wszechświata.
Aula Leopoldyńska, znana również ze wspanialej akustyki, już od samego początku istnienia Uniwersytetu gromadziła społeczność akademicką w uroczystych i ważnych chwilach życia uczelni. Aula znajduje się na I piętrze głównego gmachu Uniwersytetu. Wchodzi się do niej przez pięknie zdobione podwoje – znakomity przykład śląskiej rzeźby barokowej. Portal ten ujęty jest w marmoryzowane ramy, zwieńczone wolutowym kartuszem podtrzymywanym przez dwa siedzące na gzymsie putta. Na kartuszu umieszczony jest napis: AULA LEOPOLDINA.
Zapraszamy do obejrzenia panoram Auli autorstwa Jana Zięby wykonanych przed rozpoczęciem prac renowacyjnych !
Widok ogólny / sklepienie sali
oraz wykonanego przed rozpoczęciem ostatniego etapu prac renowacyjnych Spaceru po Auli w 3D.